Tien Torens Diep

1. Zakelijke Gegevens

A Tien Torens Diep

B. Jacques Vriens

C.  Van Holkema & Warendorf 2004

2.  Samenvatting

Het gaat over twee jongens genaamd Stef en Victor. Ze wonen in Limburg in de zomer van 1958.

Ze hebben aan elkaar beloofd dat ze samen later koempel worden. Ze hebben daarvoor een speciaal clubje opgericht waar niemand anders bij mocht komen. En ze hadden ook een speciaal lied gemaakt voor de club en die luidde:
“We worden later koempel,
diep onder de grond.
Samen vechten samen strijden
Aan het kolenfront.”
Op een dag wou er een meisje bij die club genaamd Wietske maar dat mocht niet van Stef en Victor. Daar dacht Wietske heel anders over. Na veel doordrammen lukte het Wietske om bij de club te komen maar wel op één voorwaarde dat ze een opdracht moest doen. Dat vond Wietske helemaal niet erg want zij hield wel van een opdracht.
Op een dag gingen Stef en Victor naar de hei om te spelen met Victor’s katapult. Daar kwamen ze Wietske tegen in een bunker. Wietske vroeg aan Victor of hij haar wou leren schieten hij deed het eens voor en hij richtte met zijn katapult op een tak en schoot. Net toen hij schoot vloog er een duif langs. Het steentje raakte toen de duif en de duif viel dood neer in het zand. Stef was heel kwaad omdat ze Harry de televisie duif van Dries hadden dood geschoten. Victor wou het aan Dries vertellen maar dat mocht niet van Stef want ze moesten met zijn alle het gaan vertellen. Later gingen ze alle drie naar de kerk om het op te biechten.
Stef en zijn broer Joep gingen steeds meer met elkaar omdat hij een keer gezien had dat de zus van Wietske, Femke en Joep met elkaar in de hei liepen en Joep haar toen had gekust maar Joep had toen tegen Stef gezegd dat hij dat aan niemand moest vertellen. Het viel mij op dat de tekst niet chronologisch was omdat er steeds terugblikken of vooruitwijzingen kwamen. Ik vind het een leuk, spannend en educatief boek. Stef en Victor worden uiteindelijk dikke vrienden met Wietske die eerst deed alsof zij een jongen was zodat ze in de club mocht. Jacques Vriens(de schrijver) brengt veel spanning in het verhaal doormiddel van een stukje waar de broer van Stef sterft. De alwetende vertelsituatie wordt verteld in het boek, want de schrijver overziet alles. In het einde van het boek word Joep begraven door andere mijnwerkers waar Joep mee werkte. Het einde was dus best wel snel.

Stef wist soms meer dingen over Femke dan Joep en dan vertelde Stef dat aan Joep totdat Stef wist dat Femke een kindje zou krijgen door Joep. Dat mocht Stef aan niemand vertellen want alleen Femke, Wietske en haar ouders wisten het nog maar en het was een schande in de kolonie als een katholiek iemand met een geen gelovige een kind hadden gekregen. Maar daar trokken Femke en Joep niets van aan.
Toen op een avond Joep nachtsjiecht had kwam Joep nog even langs bij Stef zijn slaapkamer en gaf hij zijn mooiste fossiel aan Stef die die ooit in de mijn had gevonden hij zij erbij die wou ik eigenlijk aan Femke geven maar omdat jij mijn lieve kleine broer bent krijg jij hem voor Femke kan ik altijd nog een andere zoeken. Toen verklapte Stef per ongeluk dat Femke in verwachting was. Joep was door het dolle heen en ging als een speer nog even langs Femke want dat kon nog net voor zijn nachtsjiecht.
‘s Nachts werd Stef wakker van luidruchtig gepraat hij kon de verleiding niet weerstaan om naar beneden te gaan. Daar zag hij Dries en de mijnpolitie staan en hij zag zijn moeder en zussen allemaal huilen. Dries zei: “Toen ik op je vader aan het wachten was zagen we nog net de ploeg van Joep naar beneden gaan een tijdje daarna hoorde we dat er iets vreselijks was gebeurd in de mijn en er werden meteen reddingswerkers op af gestuurd en je vader bleef wachten tot ze nog meer nieuws hadden.” Stef zijn vader rende met een spier wit gezicht de kamer binnen en zei: ”Onze Joep, onze Joep is dood.” Zijn vader vertelde later aan Stef dat ze met dynamiet naar beneden waren gegaan om een steen gang op te blazen alles lukte goed de andere koempels van Joep zijn groep gingen alvast stutten en dwarsbalken halen terwijl Joep alvast het puin ging ruimen toen Joep zijn schep in het puin zette stuitte hij op een paar achterblijvers. Zoiets komt bijna nooit meer voor meer deze keer wel. Die komende dagen was het heel druk in huis met bezoek. Het was zover de begrafenis de hele kolonie was naar de kerk gekomen ondertussen wist ook iedereen dat Femke in verwachting was van Joep. Ik zat samen met mijn vader moeder zussen en Femke vooraan in de kerk het duurde heel lang voor mijn gevoel totdat mijn moeder mij een beetje wakker schudden dat we moesten gaan. Een paar andere mijnwerkers waar Joep mee had gewerkt droegen de kist naar zijn graf. Toen we daar aankwamen speelde de mijnharmonie: Glück auf.

3. Over de auteur

Jacques Vriens (1946) is een van de bekendste en meest succesvolle kinderboekenschrijvers van Nederland. Hij werd geboren in Den Bosch en verhuisde in 1952 naar Helmond, waar zijn ouders een hotel begonnen. Van jongs af aan schreef hij al toneelstukken, die hij samen met vriendjes opvoerde in het toneelzaaltje van het hotel. Op zijn zestiende verhuisde hij naar Amsterdam, waar hij de opleiding tot onderwijzer volgde. Hij werkte met veel plezier in het basisonderwijs en was ook nog negentien jaar directeur van twee verschillende scholen. Het onderwijs maakte hem enthousiast voor het kinderboek. (Bron: www.JacquesVriens.nl)

4.  Leeservaringen

Ik vond het echt een heel leuk onderwerp omdat ik het over de mijnen gaat en dat sprak mij heel erg aan omdat het mij een heel interresant boek lijkt. Het verhaal/boek was heel realistisch en daardoor nog spannender. Ik heb zelf ook de serie gezien van het boek en die was heel leuk. Het boek had veel weg van het script uit de serie. Het begin vond ik het leukste want het ging om Wietske die in de koempelclub wou. Ze deden hele spannende opdrachten waaronder het schieten met de katapult dat lijkt me echt leuk om ook een keer te doen. Ik denk ook dat je van het boek heel veel kunt leren over de mijnen van vroeger.

5. Verwerkingsopdracht

- Jacques Vriens brengt spanning in het verhaal te brengen doormiddel van uit de hand gelopen gedeeltes te gebruiken. Ik vind dat heel goed is gelukt bij mij zelf. De schrijver bracht steeds dieper in het verhaal en het werd spannender en spannender en dat vond ik zelf zo leuk aan dit boek.

- De opbouw in het boek was heel goed omdat je er naartoe streefde tot het moment dat ze de mijn ingingen. Gelukkig is dat uiteindelijk ook gelukt en dat was dus een hele sterke opbouw in het boek.

- Over de personages en eigenschappen heeft de schrijver heel goed nagedacht vond ik. Het was een echt realistisch boek zoals ik eerder zei. Ze zijn haast allemaal christelijk opgevoed in een christelijk dorpje in het zuiden van Limburg. 

- Als je van spanning houd en ook van de nederlandse geschiedenis koop dan nu Tien Torens Diep!

- De koempelclub sluipt stiekem dichter en dichter in de mijn. Daar zijn ze dan, in de mijn. Ze willen wat kolen meenemen als bewijs tegen hun vrienden dat ze echt in de mijn zijn geweest. Hopelijk geloofde de vrienden het. Maar opeens uit het niets worden ze gepakt en willen ze vluchten alleen Victor en Wietske raken bekneld en stikken uiteindelijk. Stef zag het leven niet meer zitten en pleegde diezelfde avond voor de poort van de mijn nog zelfmoord. Dit verteld maar eens hoe gevaarlijk het leven in de mijnen was! Daarom zijn de mijnen daar binnen 1 week dichtgegaan. Die mijnen waren een van de eerste mijnen die dicht gingen. Later volgden vele andere mijnen.

- Dit staat beschreven in 2.

- Dit hoefde niet.

                                                                         Pim Boswinkel E3T2